Het escaleerde snel met Daniël Termont verleden week. Raar vanuit communicatief oogpunt. Met een aantal getrouwen deed Mathias De Clercq de ronde van Gent en dit werd , de liberale traditie respecterend, afgesloten met een hapje en een drankje waarop Mathias De Clercq aankondigde dat hij voor het burgemeesterschap ging. Wat kan je anders verwachten van iemand die jarenlang eerste schepen geweest is? Een daarenboven zal hij hiervoor het Vlaams parlement verlaten. Netjes toch? En plots slaan de stoppen door bij het SPA- groen kartel. John Crombez, Freya Van den Bossche en anderen spelen regerecht op de man in de plaats van op de bal. Lees maar dit interessant opiniestuk Geen clash van ego’s, maar een clash van ideeën voor Gent. Kan dat alstublieft?” – via http://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20171027_03157965 van Bert Staes.
Het puur strijden om de macht wordt verafschuwd door de kiezer. De huidige generatie aan kiezers zien de politiek niet meer als een positie maar gewoonweg als een job. Wat Mathias uitermate goed begrepen heeft. Wat dit voor de coalitie betekent? ‘Niets’ stelde hij, ‘we hebben een afspraak om te besturen tot het einde van volgend jaar en dat zullen we doen.’
De kiesstrijd mag niet evolueren rond personen terwijl de bezorgdheid van de kiezers draait rond economie, zekerheid en een goed leven in de stad.
Hetgeen verleden week gebeurde staat haaks op hetgeen de kiezer verwacht van politici. De kiezer gaat voor gedreven politici naar actie toe, niet naar het persoonlijke. Er wordt van politici betrokkenheid gevraagd voor een doel dat het persoonlijke overstijgt. Zij verwachten van hun politici dat zij een goede communicatie voeren, het is te zeggen kort en begrijpelijk maar met inhoud. Dat zij voldoende openheid aan de dag kunnen leggen bij het vormen van coalities. De kunst bestaat erin de verschillen te aanvaarden en te nemen om bruggen te slaan naar een goed beleid toe. In ons land regeert men immers met coalities. En dus zal het nemen en geven steeds de norm zijn.Vandaar men best met tegenstrevers op “speaking terms” blijft. Dit vergt openheid met uitleg en mondige politici die moeilijke thema’s op een begrijpbare manier kunnen uitleggen. Eerlijkheid, ook als het niet goed gaat. Dit heeft men ook in de coalitie mogen ervaren. Er wordt ook streng naar de persoonlijke verantwoordelijkheid van de politici gekeken. In de politiek dient men de juiste balans te vinden tussen ratio en emotie, want politici blijven gewoonweg mensen.
Deze insteek past bij Gent. Want een mooie stad verdient mooie verkiezingen.
https://www.linkedin.com/pulse/politieke-communicatie-gent-politiek-fatsoen-daar-het-vandermeersch/
